Obraz opowiadający o współczesnych i historycznych lękach i niepokojach społecznych dotyczących procesów automatyzacji pracy, zwłaszcza, kiedy legislacja nie nadąża za tempem zmian technologicznych. Lewa strona obrazu dotyczy przeszłości (strajki luddystów, którzy niszczyli maszyny fabryczne, oraz anegdota o Titanicu: o ile wiem, obecnie przyjmuje się, że za katastrofę Titanica odpowiadały wadliwe nity, i gdyby nawet udało się uniknąć zderzenia z górą lodową, to równie dobrze zwykły sztorm mógłby stać się przyczyną zatonięcia statku. Titanic był jeszcze nitowany ręcznie, ale wtedy wchodziła już automatyzacja, i robotnicy pracujący przy Titanicu mieli poczucie, że muszą rywalizować w tempie pracy z maszynami, bo jeśli będą pracować wolniej, to maszyny ich zastąpią. Dlatego zastosowano szybszą, ale mniej stabilną technologię nitowania, przez którą statek miał znacznie mniejszą odporność mechaniczną).

Po prawej stronie są współczesne sytuacje, jak wygenerowany przez AI Salwador Dali witający zwiedzających w jednym z muzeów, który zaprasza do zrobienia sobie z nim selfie. Ta przestrzeń na dole po prawej jest przedstawieniem instalacji artystycznej, którą spotkałam na jednej wystawie, problematyzującą zagadnienie generatywnej AI na samym początku wprowadzania tej technologii. Ta instalacja artystyczna stanowiła bazę danych, w której skład wchodziły abstrakcyjne dzieła sztuki uznane za wybitne, na podstawie których komputer generował i drukował w czasie rzeczywistym nowe kompozycje.